Uitstellen is een beetje als een patatje eten. Vrijwel iedereen doet het, en als je het af en toe doet, kan het geen kwaad. Te vaak: dat is het probleem. Als je merkt dat je eigenlijk geen steek verder komt terwijl dat wel de bedoeling is, wees dan eerlijk tegen jezelf. Ben je echt wel met je scriptie bezig? Of worden je dagen gevuld met andere dingen?
Als dat laatste het geval is, en je scriptie komt steeds onderaan de prioriteitenlijst, dan ben je op een funeste manier aan het uitstellen.
Uitstellen hoeft niet funest te zijn. Even je mailbox checken als je begint met een dag studeren… je zult er niemand over horen. En als je ineens het idee hebt dat het mét koffie een heel stuk beter zal gaan (wat we bij Bureau Scriptiehulp heel goed begrijpen), ga dan eerst die kop koffie maar halen. Maar uitstellen, serieus uitstellen, is funest omdat het de reden waaróm je uitstelt alleen maar versterkt. Dat werkt zo:
Taken die we leuk vinden, stellen we liever niet uit. Als je een taak leuk vindt, dan voer je hem uit en dan is uitstellen dus geen probleem. Het gaat om taken die je niet leuk vindt. Stofzuigen. Literatuuronderzoek. Belastingaangifte. Een moeilijk gesprek met iemand beginnen. Kattenbak scheppen. Iedereen heeft zo z’n zaken die hij liever overslaat. Neem stofzuigen. Alleen al het idee dat je eraan moet beginnen. Als je een hekel hebt aan stofzuigen, dan brengt dat bijvoorbeeld de volgende gedachten op gang: “Moet je dat apparaat pakken en dan zul je net zien dat de afvalzak vol zit. En hij staat natuurlijk op de derde verdieping, en dan moet je hem helemaal ophalen. En voordat ik kan beginnen, moet eigenlijk eerst de vloer leeg, maar daar liggen allemaal kleren en stapels kranten. Pffff…”
Die negatieve gedachten leiden tot een negatief gevoel: “Nou, stofzuigen is echt waardeloos. Ik heb er helemaal geen zin in.” En dat is balen. Het was net zo’n lekker weer en nu ben je toch chagrijnig geworden. Wat zonde! Eerst maar eens dat gevoel wat oppeppen. Je gaat wat leuks doen. Wegwezen! De stad in!
Maar dan kom je thuis. En dan liggen je kleren er nog. Al die kranten ook. En als je in de hoek kijkt, zie je spinrag. Dus jij dacht dat je vanochtend chagrijnig was? Nu ben je het pas écht, want je moet nog steeds stofzuigen, en bovendien: je hebt weer eens mooi dat stofzuigen ontdoken, wat je eigenlijk de hele week al aan het doen bent. “Zo wordt het nooit wat met mij”, zeg je tegen jezelf. Behalve dat je je ellendig voelde vanwege de taak, voel je je nu ellendig vanwege de taak (want die is er nog steeds) én vanwege jezelf. Dag goed voornemen, hallo schuldgevoel.
Dat chagrijn moet weg. Ik ga wat leuks doen!
Daarom is uitstellen funest: het werkt het gevoel in de hand waardoor je bent gaan uitstellen. Voor je het weet ben je hele dagen waarvan je je had voorgenomen aan je scriptie te werken, bezig met hele andere dingen.
Dit is wat er gebeurt bij vrijwel alle problematische uitstellers. En daar is iets aan te doen. Hieronder drie tips om uitstel tegen te gaan. Het is een tipje van de sluier: de trukendoos van Bureau Scriptiehulp om uitstellen en uitstelgedrag om zeep te helpen zit veel voller en daardoor kunnen we je goed helpen bij uitstelgedrag, maar met deze drie kom je al een heel eind:
Je bent natuurlijk niet de eerste die met dit stukje van het scriptieschrijfproces worstelt. Lees hieronder hoe het bij anderen ging, en wat Bureau Scriptiehulp eraan heeft gedaan…
