‘Geen tijd’ bestaat niet
Barbara voert helemaal niets uit. Nu niet, vorige week niet en de week ervoor ook niet. Barbara's probleem met de planning: verkeerde prioriteiten.
Squeeze
Het is altijd fijn als studenten zelf al weten wat er mis is. Bij Noor is dat squeeze: gemangeld worden door je schoolbegeleider enerzijds en de veldbegeleider anderzijds.
Weten wat er mis is, is nog geen garantie op de problemen kunnen oplossen. Noor kijkt niet erg gelukkig bij onze kennismaking. Haar scriptie, zo vertelt ze terwijl ze haar jas uittrekt, is een puinhoop. De begeleiding vanuit school is een schoolvoorbeeld van afstandonderwijs, docenten mailen nooit terug en haar afstudeerplek… breek haar de bek niet open.
De ene kant: het bedrijf. Afstudeerbedrijven heb je in alle soorten en maten. Dat van Noor was van het type ‘fijn dat er extra handjes komen… steek die maar eens uit de mouwen en haal koffie’. Dat er na een stage met nachtdiensten ook nog een afstudeeronderzoek moest plaatsvinden, dat had de Meneer van het bedrijf zich tevoren niet gerealiseerd. Nee, er hoefde niets onderzocht. O, nou als het echt moet, verzin dan maar iets. Als wij er maar geen last van hebben.
Helpende handjes
Als je opdrachtgever niet geïnteresseerd is in je onderzoek ("O, dat komt nog wel"), maak het dan snel bespreekbaar en stop desnoods.
Onverschillig
De andere kant: haar hogeschool. Die staat ergens in de provincie, ze woont er zeventig kilometer vandaan en haar afstudeerbedrijf leek zo lekker praktisch in de buurt… maar ver van school. Vanuit school had iemand nog de moeite genomen om een afstudeerhandleiding te sturen. Het scriptieklasje was ze mee opgehouden, nadat ze twee keer voor een dicht klaslokaal had gestaan met een briefje op de deur dat de docent ziek was – niet echt fijn als je zo ver weg woont. Feedback vanaf het ziekbed was van het kaliber ‘nee, dit is niet de bedoeling. Het moet wetenschappelijker’. Maar hoe… en welk deel precies… Noor had geen idee.
Typisch squeeze: gemangeld worden tussen verschillende belangen. Als je opdrachtonderzoek doet ligt het risico samengeknepen te worden tussen strijdige belangen altijd op de loer. Er zijn twee varianten. ‘Harde knijp’ ontstaat als zowel vanuit school als vanuit het veld de druk enorm wordt opgevoerd. De opdrachtgever wil het liefst dat je à lles onderzoekt en de geadviseerde reorganisatie ook vast uitvoert, terwijl vanuit school de eisen tot promotieniveau worden opgeschroefd. Ja student, los het maar lekker op. Succes hoor! De ‘onverschillige knijp’ overkwam Noor: niemand is echt geïnteresseerd, totdat je daadwerkelijk met iets komt. Nee, dát willen we niet, hoor je dan.
Ironisch genoeg had Noor besloten een imago-onderzoek te doen voor het bedrijf, maar het bedrijf weigerde toegang tot het klantenbestand. Kwam al dat koffie zetten toch nog van pas: Noor had uit haar geheugen voldoende klanten opgediept om toch een enquête te sturen, zij het dat de voormalig klanten er dus niet tussen zaten – iets dat bij een imago-onderzoek wel handig is omdat je wilt weten waarom de klandizie gestopt is.
Vileine klachtenbrief
En nu had ze resultaten en wist ze niet hoe ze die tot een mooi resultatenhoofdstuk moest kneden. Maar bovenal was Noor Boos. Op het bedrijf, dat ze een hak wilde zetten. Op school, vanwege totale afwezigheid. Na twee uur sparren en instructie door elkaar, en een uur feedback op het resultatenhoofdstuk nadien, had Noor op mijn aanraden twee belangrijke documenten geproduceerd: een scriptie en een uitermate vileine klachtenbrief naar de hogeschool. Die laatste verstuurde ze nooit, al werd ze er wel minder boos van.
De scriptie? Noor haalde een 8,7.
Verder lezen...
Creatief improviseren
Creatief improviseren is nodig in coronatijd. Het virus heeft immers een streep gehaald door mooie research designs. Interviewen bijvoorbeeld is lastig.
En de conclusie is…
Wat moet er in de conclusie? En wat in je resultatenhoofdstuk? We kunnen het wel uitleggen, maar dat heeft alleen zin als studenten daar wel iets mee doen.